կենդան

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɛnˈdɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կենդան

վանկեր՝ կեն•դան 

Ստուգաբանություն

Կազմված է բնիկ հնդեվրոպական կեան-ից՝ -դ աճականով (*-t) և -ան ածանցով։

Գոյական

1. շարժվելու և զարգանալու ընդունակ էակ, կենդանական մարմին՝ էակ
2. կենդանական բոլոր արարածները ի հակադրություն մարդու
3. ընտանի կենդանի, անասուն
4. էշ, ավանակ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։