կենճի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կեն•ճի
- Արարատյան, Լոռի, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Բորչալու՝ քարի մանրուք, խիճ ◆ Վո՞ւր գիժը կուլի, վուր ակը դեն գցե ու նրա տիղ կենճի վիկալնե։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Գիժը մի կենճի գցեց ծովը, հազար խելոք չկարացին հանել։ (Ձեռագիր)
- Վիճակ, բախտ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։