Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կե•ռա•կապ•վել 

  1. Վան՝ ատամներն իրար կապվել՝ բռնվել (ցրտից, վախից), խոսել չկարողանալ ◆ Ցրտու կը վնկվնկանք, ախու կը տողանք, էոթ օր էոթ կիշեր կեռկապվանք մնացինք, ոչ խաց կերանք, ոչ ճյուր խմեցինք։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։