կեռվտուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɛrvˈtuk]
վանկեր՝ կեռ•վ(ը)•տուկ
- Արաբկիր՝ մարմինը կեռալը, քորելու մարմանջ, քոր
Արտահայտություններ խմբագրել
- Կռվտուկը վրա ընկնել, Խիստ քորվելու մարմանջ ունենալ ◆ Վրաս կեռվըտուկ է ընկել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։