կեց
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կեց
- վրան հագածը, ինչ որ վրան կա հագած, հագնելիք ◆ Յարիս կեցը չուխա ա։ Ահ ◆ Դրա կեցի ճղված չուխին մտիկ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Կեցս շոր չկա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
խմբագրել- կեց տալ - հագցնել ◆ Աս վարսը կտրված ախչիգը յուպկաներս թյազադանքաշեց, դարիաս կեց տվավ: (Խաթաբալա)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։