կզիկ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)•զիկ 

կզիկ1

1. Վան՝ ջրի կավե աման

կզիկ2

1. Մալաթիա՝ մանկան առաջիան անգամ հանած ձայնը

կզիկ2

1. Մուշ, Բաղեշ՝ խառնակիչ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։