կզղել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կ(ը)զ•ղել
- Սեբաստիա, Պոլիս, Պարտիզակ՝ շատ հասած հասկի հատիկները թափվել ◆ Ցորենը քաղող չըլլալուն կզղեցավ։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)
- Սեբաստիա, Պոլիս, Պարտիզակ՝ ցրտից կամ տաքից ձեռքի մաշկի և դեմքի վրա ծալքեր առաջանալ
- Սեբաստիա՝ կերակրի ամանը չլվանալուց կեղտը կողերին չորանալ
- Սեբաստիա, Եվդոկիա՝ վերքի բոլորքը չորանալ
- Սվեդիա, Եվդոկիա, Մարզվան, Մալաթիա՝ (փխբ․) մեկի հետ գժտվել, նեղանալ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։