Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)•թոց

Վան, Մուշ, Շատախ, Սասուն՝ կաթ կթելու լայնաբերան կավե մեծ աման, կովկիթ ◆ Յուրաքանչյուր կթող կավե կթոցը առնում էր առջևը և սպասում մինչև ոչխարի հավաքվելը։ (Եղիազար Կարապետյան)
Մուշ՝ կաթ կթելու գործողությունը ◆ Կթոցի կերթանք։ (Հրաչյա Աճառյան)
Արարատյան, Համշեն, Այնթապ՝ փոքր քթոց, սակառ, կողով ◆ Խաղողը մի փոքրիկ կթոցի մեջ ածած, ուսիս դրած, բերում էի տուն։ (Պերճ Պռոշյան)
Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Համշեն, Մուշ, Կարին, Արաբկիր, Սվեդիա, Դերսիմ՝ մեծ քթոց
Տարոն՝ փոքր կաթսա
ալյուր պահելու աման
Ղարաբաղ, Թբիլիսի՝ մեղվի փեթակ

Կաթն ի կթոց, հորթիկն ի փողոց, Մուշ՝ (ասաց), Բարիքն ստանալուց հետո բարիք տվողին, բարիքի պատճառ եղողին արհամարհելու՝ անտեսելու արտահայտություն

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։