կին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կին
վանկեր՝ կին
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *guenā- «կին» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն gna (< *gunā-), հունարեն γυνή, հին իռլանդերեն ben, հին վերին գերմաներեն gena, պրուսերեն gena, հին սլավոներեն žena:
Գոյական
- իգական սեռին պատկանող մարդ
- տղամարդու ամուսին
- ամուսնացած կնամարդ
- (փխբ․) (արհմրհ․) թուլամորթ, վախկոտ (տղամարդու մասին)
- (սոցաշխ․) բնակչության սոցիալ-ժողովրդագրական խումբ, որն իր յուրահատկություններով հատկապես կարիք ունի սոցիալական օգնության
Հոմանիշներ
խմբագրել- կնամարդ (կինամարդ, կինմարդ), Եվայի թոռ, Եվայի սեռ, գեղեցիկ սեռ, (գվռ․)՝ կնիկմարդ, կինարմատ, կնիկարմատ, քածարմատ (գռհկ․)
- (հզվդ․) արզ, էրզ (ամուսնացած)
- տիկին
- ամուսին, կողակից, կենակից, կենակցուհի, կնիկ (ժղ․), (գվռ․)՝ տանեցի, տնացու, տնեցի, ընտանիք, ճավլավ, կյանքի ընկերուհի, կյանքի ընկեր, կարմիր գոգնոց (գվռ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել- կանանց տուն - կանանոց
- կին առնել՝ բերել - ամուսնանալ
- կին տալ - ամուսնացնել, մեկի կինը դարձնել
- կին ուզել - ամուսնանալու առաջարկ անել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։
 |
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Կին: |