կինտաուրի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kintɑuˈɾi]
վանկեր՝ կին•տա•ու•րի
- Թբիլիսի՝ պարի տեսակ և նրա երաժշտությունը ◆ Նա հայտնի է քաղաքում որպես սքանչելի «կինտաուրի» պարող։ Եղիշե Չարենց ◆ Նրանք նվագեցին կինաուրի, հետո ռանգի ու խնկի ծառ եղանակները։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։