կլիլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [klil]
վանկեր՝ կ(ը)•լիլ
- Համշեն՝ սահելով վայր ընկնել ◆ Ջոմփուն կլիցավ: (Ձեռագիր)
- գլորել
- տապալել ◆ Տիբչելնին կլից անու։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։