կճըռ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kt͡ʃər]
վանկեր՝ կ(ը)•ճըռ
- Պոլիս՝ փայտե իրերի ճարճատյունի ձայն
- նոր կտորեղենի, կոշկի հագնելուց հանած ձայնը, ճռճռոց, խշխշոց
- շատ նոր ◆ Կճըռ շորեր՝ գլխարկ։ (Հրաչյա Աճառյան)
- աստացառու կտոր
- Մուշ՝ բյութ. Բևեկնի ծառի պտուղը
- Պոլիս՝ կլկլակ կոչված բուսի հանած նյութը, որ խառնում են ծամոնի հետ, որպեսզի ծամելիս ճթճթա
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։