կնգում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kŋɡum]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կնգում

վանկեր՝ կ(ը)ն•գում 

Ստուգաբանություն

Թերևս փոխառություն, բայց բուն աղբյուրն անհայտ է. համեմատության համար՝ միջին պարսկերեն kākum, որտեղից՝ արաբերեն qafum, վրացերեն karkumi: Քանի որ կնգումի եվրոպական շատ անուններ տարածված են Հայաստանից՝ միջին լատիներեն (mūs) Armenius, պորտուգալերեն arminho, իսպաներեն armiño, անգլերեն ermine (թերևս բաղարկված գերմաներեն անունների հետ՝ գերմաներեն Hermelin), հնարավոր է ենթադրել բնիկ հնդեվրոպական ծագում՝ թերևս *gengh- «պտտել, ոլորել, հյուսել» արմատից, որտեղից շվեդերեն բարբառային hang «աշխույժ, շարժուն, գրգռված» (կնգումը խիստ շարժուն կենդանի է)։

Գոյական

1. (աշխգր․) կզաքիսների ընտանիքին պատկանող՝ թանկարժեք մորթով կենդանի

կզաքիսների ընտանիքին պատկանող թանկարժեք մորթով կենդանի, սպիտակ կզաքիս

Հոմանիշներ

սպիտակ կզաքիս, հայկական մուկ, (կենդբ․) քաքում (հզվդ․)

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ stoat գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ горностай (ru) ‎(gornostaj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։