կնճիռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [knt͡ʃir]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կնճիռ
վանկեր՝ կ(ը)ն•ճիռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *gendi-o-՝ *gen- «սեղմել, ճնշել, գնդված բան, գունդ» արմատից. հմմտ. հայերեն կնճ- «հաստ բան, գունդ, ելունդ», հին վերին գերմաներեն knetan «ճմռել», նոր վերին գերմաներեն knoten «կապ, հանգույց»։
Գոյական
- դեմքի կամ մարմնի ծալք, խորշոմ
- զգեստի վրայի ծալք, փոթ
- ծալք՝ անհարթություն որևէ բանի մակերեսին (փխբ․)
- դժվար լուծելի հարց, խճճված խնդիր (փխբ․)
- դեմքի խոժոռություն, մռայլություն (փխբ․)
- հանգույց, կապ (հնց․)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։