կոբուզ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կո•բոզ
- Կարին, Շիրակ՝ մատուկ կոչված փշոտ բույսի արմատը, որ կեղևելով ուտում են ◆ երեխեքը հերկի երեսից ժողովում են կոճղեղ, կոբուզ էաժ , ◆ Աշունքը որ մոտեցավ, երեխեքը կոբուզ էլ բոլ կուտեն Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։