կոծիծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔˈt͡sit͡s]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կոծիծ
վանկեր՝ կո•ծիծ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Հազիվ թե կապ ունենա հնդեվրոպական *geu- «ծռել» արմատի *-g՛ աճականով ձևի կամ *gong՛- «գունդ, գուղձ, կոշտ կտոր» առանց ռնգականի ձևի հետ, որոնք ունեն հայերենին իմաստով մոտ, բայց հնչյունապես տարբերվող ածանցյալներ։
Գոյական
- ձեռների վրա գոյացող ելունդ, գորտնուկ
- տե՛ս բշտիկ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։