կոկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կոկ
- Ղարաբաղ, Ագուլիս՝ Լավ, ընտիր, կանոնավոր (անձ կամ տեղ)։
- Խարբերդ՝ Լերկ, մերկացած (կանչից,տերևից)։
- Նոր Ջուղա՝ Մահմեդական սրբերի ծածկանունը:◆ Էգուց սրանց կոկի ծնունդն է։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
- Մոկս՝ Գանգ, գանգոսկր։
- Համշեն՝ Բոլորը միասին:◆ Կոկ գնացին։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։