կոկով
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɔˈkɔv]
վանկեր՝ կո•կով
- Պոլիս, Խարբերդ, Մուշ, Բաղեշ, Սեբաստիա, Սուչավա, Ամասիա՝ ամորձիք
- Խիզան, Կեսարիա, Էվերիկ՝ ընկույզ
Արտահայտություններ
խմբագրել- կոկովի աչվի Սեբաստիա՝ - դուրս ընկած աչքերով (անձ)
- կոկով լիզող
- կոկով լվացող, շողոքորթ, կեղծավոր, հացկատակ
- մեկի կոկովը ճակտին բերել, Սեբաստիա՝ առևտրի մեջ մեկին լավ խաբել
- կոկովները հանել Պոլիս՝ աորձատել (արու ոչխարի)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։