Հայերեն դարձվածք

  1. ամպագորգոռ ելույթ(ներ) ունենալ, խոսքեր ասել (արհմրհ․) ◆ Այն պոռոտախոսները...կոկորդ էին պատռում՝ «Ապստամբությո՜ւն, ապստամբությո՜ւն» բղավելով ամեն մի քայլով։ «Հայաստանի Հանրապետություն» ◆ Այսպես է ասում վարժապես Մինասը և ճառում, կոկորդը պատռում, կուրծք ծեծում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Սրա՞ համար էինք կոկորդ ճղում: Ո՞ւր են հիմա էդ ամենաբարձր գոռացողները։ «Հայաստանի Հանրապետություն» ◆ Իրանց հունարը ցույց էին տալիս, / Բողազ ճոռթելով, նրա վրա գալիս։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ համեմատության համար՝ Թե. «տեսեք, տեսեք ես էլ քամի», / Ինքն իրեն կարգին քամու տեղ դրած / կոկորդը պատռում, խոսում է մեծ-մեծ։ Համո Սահյան
  2. առանց կոկորդը խնայելու խոսել, գոռալ ◆ Կոկորդները պատռելով փաշայի մունետիկները հավաքի էին կոչում զինվորներին։ Սերո Խանզադյան ◆ Այս հուշարձանին առջև հանդիսություններ սարքելով կոկորդ կը պատռեն: «Զարթոնք» ◆ «Հավատացեք, դրախտ է կապիտալ աշխարհը», - կոկորդը պատռելով ճչում է «դեղին մամուլը»։ «Հ աշխ» ◆ - Զուր ես կոկորդ ճղում... բոլորը կաշառակուր եղած են։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ու մեկ էլ մեկը մթան միջից բողազը պատռելով գոռաց. «Հա՛լտ»։ (Մ․ Սարգսյան) ◆ Ռաստ էկավ թե չէ՝ սկսեց հաչել, / Վրա թռչիլ, կոնձալ, բողազը ճոռթել: (Խաչատուր Աբովյան) ◆ - Զուր ես վնգստալով կռչափողդ (կոկորդ) ճղում, չալ շուն։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։