Հայերեն

 

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կող

վանկեր՝ կող 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *gol- «ճյուղ» արմատից, որից նաև հայերեն կողր «ճյուղ» և ռուսերեն голья «ճյուղ» բառերը։ Աճառյանը, հետևելով Մեյեին, համեմատում է թոխարերեն Ա kälyme, Բ kälymiye «կողմ» բառերի հետ, սակայն այս բառերի բուն իմաստն է «ուղղություն, աշխարհի կողմ», և նրանց համեմատությունը հունարեն κλίμα՝ «աշխարհամաս, աշխարհի կողմ» բառի հետ ավելի հավանական է։

Գոյական

  1. (կզմխս․) կրծքի վանդակը կազմող աղեղնաձև ոսկորները, որոնք կպած են ողնաշարին, կողորկր, կողաշար ◆ Թշնամին արդեն նահանջում էր, երբ մի նետ եկավ և ցցվեց իմ կողերի մեջ: (Մուրացան)
  2. մարդու մարմնի՝ իրանի աջ և ձախ մասերը՝ թիկունքից մինչև կոնքը ◆ Բժիշկն սկսեց իր խողովակով քննել նրա կուրձքը, կողերը, թիկունքը: (Նար-Դոս)
  3. անասունի մարմնի աջ և ձախ մասերը, պառակ ◆ Կ`երգեն տղաներ, խըթանելով միշտ կողը եզետուն: (Դանիել Վարուժան)
  4. առարկայի աջ կամ ձախ մասը, կողմ, կողք, եզր
  5. առարկայի արտաքին մակերևույթը՝ մասը ◆ Աշխարհն ուրիշ տեսակ երևաց նրա աչքում, երբ տեսավ կանաչ արտերն ու սարերի լերկ կողերը: (Ակսել Բակունց)
  6. լեռան երկու կողմերի միջև ընկած շերտը, լեռնակող
  7. առարկայի շրջափակ ◆ Տակառի կող: ◆ Ալիքները աջից ու ձախից սկսեցին զարկել նրա կողերին: (Շիրվանզադե)
  8. առարկայի ներսի կողքային մակերեսը։ ◆ Նա պատվիրեց քառասուն օր վառելուց հետո միայն նրա թոնրի կողերի վրա լավաշ թխել: (Րաֆֆի)
  9. եզր, ծայր ◆ Նստել էի նրա մահճակալի կողին ու զրուցում էինք: (Հրաչյա Քոչար)
  10. գրքի՝ տետրի կազմ ◆ Տետրակի հաստ կողը հիվանդի մեջքին չեին փակցնում: (Ակսել Բակունց)
  11. շրջանակ ◆ Հանեց ոսկե կողերով ակնոցը և խնամքով քթի վրա ամրացնելով այն, սկսեց կարդալ առաջարկված հոդվածները: (Մուրացան)
  12. (տպգր․) ստվարաթղթի կտոր, որ գրքի ծավալից քիչ ավելի մեծ է և ներկայացնում է ամուր կազմային թաղանթի հիմքը
  13. (տպգր․) կազմի ծածկիչներից յուրաքանչյուրը
  14. (ատղձ․) նիստերի հատման գիծ, տախտակի շերտի և եզրի կամ շերտի և ճակատի հատման գիծ
  15. (փխբ․) կոնք, գավակ
  16. համառություն, կամակորություն
  17. ձմերուկի՝ սեխի և այլնի շերտիկ, կուղ
  18. (հրտ․) ստվարաթղթի կտոր, որն ունի գրքի ֆորմատից քիչ ավելի մեծ ֆորմատ և ներկայացնում է ամուր կազմային թաղանթի հիմքը
  19. (ճրտրպ․) (շին․) ուղղանկյուն շենքի լայնական ճակատը

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կողաշար, կողոսկր (կզմխս․)
  2. կողք, կուշտ
  3. պառակ, կողիկ
  4. կողմ, եզր, կուռ
  5. կուղ, շերտիկ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. կողը հաստ - համառ, իր ասածի ◆ Եկե՜ք, եկե՜ք, արծիվ ուտող խորխոռներ, ձիագող գնուններ, արջ պատառող ռշտուններ, կողերը հաստ մամգուններ: Դերենիկ Դեմիրճյան
  2. կողը դեմ տալ, կողի ընկնել (նունն է` կողքի ընկնել) - համառել, իր մտադրվածը կատարել, ասածից չհրաժարվել
  3. (բրբ․) կողերը եռալ, քոր գալ - ծեծվել ուզել, ծեծվելու արժանի բան անել, ծեծվելու առիթ տալ
  4. կողերն ընկնել - երաժշտությունից ոգեվորվելով պարելու բուռն մղում ունենալ
  5. կողերը հաշվել (համրվել) - շատ նիհար լինել ◆ Մեր հարևան Պապանի շան կողերը համրվում էին դրսից: (Վախթանգ Անանյան)
  6. կողերը ջարդել, կողերը տրորել - շատ ծեծել, մի լավ ծեծ տալ
  7. կողերը իրար կպնել` կպչել - շատ նիհարել
  8. (բրբ․) կող տալ - 1) թոնրի հովացած լինելով` թեթև բոց տալ (տաքացնելու համար). 2) բացած խմորը թոնրի կողին խփել, թխելու համար
  9. կող ու կուշտ - շուրջը, շրջակայքը ◆ Պետք է աչքերդ չորս արած կող ուր կուշտդ նայես: (Մամուլ)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։
  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։