կոնսոնանս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔnsɔˈnɑns]
վանկեր՝ կոն•սո•նանս
Ստուգաբանություն խմբագրել
< консонанс< ֆր․ consonanse լատ. consonanc-համահնչյուն
Գոյական
- (երժշտ․) համահնչունություն, համահնչություն, բարեհնչունություն
- հարմոնիկ ինտերվալ կամ ակորդ, որոնց մեջ մտնող հնչյունները, փոխադարձաբար լրացնելով միմյանց, կազմում են միաձույլ, ներդաշնակ բարեհնչունություն
- տե՛ս դիսոնանս
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։