Հայերեն

ՄՀԱ՝ [kɔt͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կոչ

Ստուգաբանություն

հուն. rhetor-հռետոր Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *g^uotio-՝ *g^uet- «խոսել, ասել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն gadati (*gátati) «ասում է», գոթերեն gipan «ասել, խոսել, կոչել, անվանել», հին ֆրիզերեն quetha «ասել, խոսել, նշանակել»։ Աճառյանը համարում է բնաձայն կազմություն։

Գոյական

կանչելը, ձայնելը, կանչ
ժողովրդական զանգվածներին ուղղված գրավոր կամ բանավոր դիմում
կուսակթության՝ կառավարության և այլն հիմնական գաղափարները՝ քաղաքական պահանջները արտահայտող համառոտակի ձևակերպում դիմում, լոզունգ
գեղարվեստական խոսքի արտահայտչական միջոցներ, որոնք օգտագործվում են` խոսքի իմաստային այս կամ այն երանգն ընդգծելու նպատակով

Հոմանիշներ

(նորբ․) կանչ, կոչյուն, ձայն
դիմում, կարգախոս, դիմումնակոչ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ appeal, call գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ зов (ru) ‎(zov), клич (ru) ‎(klič), призыв (ru) ‎(prizyv), воззвание (ru) ‎(vozzvanije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։