Հայերեն

վանկեր՝ կոպ•կախ 

Բառակազմություն

խմբագրել

Ածական

  1. (նորբ․) կոպերը կախած՝ խոնարհած
  2. (փխբ․) խոժոռ դեմքով ◆ Սենյակի խորքում, կոպկախ, ոչ մի բան չհանդուրժող կերպարանքով՝ նստած է հայրը։ Հայաստան (թերթ)

Աղբյուրներ

խմբագրել