կոպկախ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔpˈkɑχ]
վանկեր՝ կոպ•կախ
Բառակազմություն խմբագրել
Ածական
- (նորբ․) կոպերը կախած՝ խոնարհած
- (փխբ․) խոժոռ դեմքով ◆ Սենյակի խորքում, կոպկախ, ոչ մի բան չհանդուրժող կերպարանքով՝ նստած է հայրը։ Հայաստան (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։