կոռնակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կոռ•նակ
կոռնակ1 խմբագրել
- Նոր Բայազետ, Սիփան, Վան՝ տավարի աղբը՝ կուն ձմռանն ու գարնանը կուտակելու տեղը, որտեղ ոտներով կուն տրորելով՝ տափակեցնում են և մայիսի վերջին բահով կտրում ու աթար պատրաստում ◆ Կողողը տրիր ի կոռնակի վրան։ (Մանվել Ասատրյան)
- մի տեղ կուտակված ու տափակացրած տավարի կու ◆ Կոռնակից մի շերտ կտրեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- փողոց թափված թրիք, անասնաղբ, որ անցորդներից կոխորտվելով ամրանում է
- ընդհանրապես կու
Արտահայտություններ խմբագրել
- կոռնակ կտրել - տավարի աղբից աթար՝ վառելիք պատրաստել ◆ Քելե էրթանք կոռնակը կտրենք: Սահակ Ամատունի
կոռնակ2 խմբագրել
- շան լակոտ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։