կոռոփ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɔˈrɔpʰ]
վանկեր՝ կո•ռոփ
- Արարատյան, Շիրակ, Նոր Նախիջևան, Վան, Մուշ, Բալու՝ գոմշի, կովի, եզան թրիքի մեծ գունդ ◆ Կովը մի կոռոփ թրքեց։ (Ձեռագիր)
- Կարին, Բալու՝ թուքի մեծ զանգված ◆ Վագոնում ինչ ջուռա իսան ասես կար։ Վերը խնջեր կը, վերը կոռոփով թքեր կը։ (Խաթաբալա)
- Շիրակ, Բալու՝ ընդհանրապես աղտեղության՝ աղբի, ցեխի կույտ՝ գունդ ◆ Մի կոռոփ ցեխ տվեց երեսին։ Սահակ Ամատունի
- Շիրակ՝ ձյութի կամ մոմի կույտ՝ գունդ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։