կորստավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔɾstɑˈvɔɾ]
վանկեր՝ կո•ր(ը)ս•տա•վոր
Բառակազմություն խմբագրել
Ածական
- (նորբ․) կորուստ բերող՝ պատճառող, կորստաբեր ◆ Երբ կառավարոթյունը բանակի և ուժային գերատեսչությունների հետ մեկտեղ հաստատակամորեն ընդիմանում է կորստավոր դիվանագիտության և ամբողջատիրության ձգտող կուսակցության ռազմավարությանը՝ գործող նախագահը լռում է։ Հայոց Աշխարհ (օրաթերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։