կորցնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔɾt͡sʰˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կոր•ցնել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- կորստի մատնել, կորչել տալ, անհայտացնել
- տեսողության դաշտից հանել՝ հեռացնել, այլևս չտեսնել ◆ Ամբոխի մեջ նա ընկերոջը կորցրեց:
- մի բանի տեղը մոռանալ՝ այլևս չիմանալ ◆ Այդ հատվածը նա լավ էր հիշում, բայց տեղը կորցրել էր:
- (փխբ․) մի բան ունենալուց դադարել, այլևս չունենալ, մի բանից զրկվել ◆ Նա կորցրել էր իր հմայքը։ ◆ Հույսը՝ հավատը կորցնել:
- վատնել, իզուր սպառել ◆ Սերը կորցրի պագշոտ գրկի մեջ։ (Ավետիք Իսահակյան)
- կորուստ՝ զոհ տալ ◆ Կռվում նրանք կորցրել են 400 զինվոր։
- վնաս կրել, կորուստ՝ վնաս ունենալ ◆ Այդ գործի մեջ նա մեծ գումար կորցրեց:
- անհաջողություն՝ պարտություն կրել, տանուլ տալ ◆ Հիանալի պարտիան կորցրեց:
- նվազում՝ թուլացում ունենալ, պակասեցնել ◆ Քաշը՝ ուժը կորցնել:
- խորտակել, տապալել, կործանել ◆ Երկուսիդ էլ կկորցնեմ:
- թաթախել, թաթավել, շաղախել ◆ Արյան՝ ցեխի մեջ կորցնել:
- թաղել, պատել, ծածկել, առատորեն վրան լցնել՝ դնել ◆ Ծաղիկների՝ վարդերի՝ գարդերի մեջ կորցնել:
(հրամայական եղանակ)՝
- կորցրու՛, կորցրեցե՛ք (կորցրե՛ք) ◆ Հեռացրու՛, հեռացրեցե՛ք, դուրս արա՛, դուրս արե՛ք, դենը տա՛ր՝ տարե՛ք։
- անդրադարձ նշանակությամբ ◆ Շփոթվել, մոլորվել, գլուխը կորցնել: ◆ Զորապետն իրեն չկորցրեց: (Մուրացան) ◆ Ի՞նչ ես քեզ կորցրել:
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս շփոթվել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։