կուլաբ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կու•լաբ
- Լոռի, Մուշ, Հավարիկ, Քանդակ՝ թաղիք քեչա
- թաղիքից շինված հովվական վերարկու ◆ Թաղիքյա կուլաբ կոչված հովվահան վերարկուի տակից մի սիրուն գառնուկ հանեց Գսպեն։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Կոպոլը կը տնկա, կուլաբ կը քաշա վրեն, որ պառկի քնի։ Ահ ◆ - Թաքավոր, ասեց չոբանը, - կուլապս հին ա, մի կուլապ տուր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։