կուլտուրա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kultuˈɾɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կուլ•տու•րա
Ստուգաբանություն խմբագրել
- < культура < լատ. cultura մշակում
- լատ. cultura- մշակում, դաստիրակություն, կրթություն
Գոյական
- մարդկային հասարակության արտադրական, հասարակական ու հոգևոր կյանքի նվաճումների ամբողջությունը, քաղաքակրթություն ◆ Նախնադարյան կուլտուրա:
- այդ նվաճումների մակարդակը ◆ Զարգացած՝ հետամնաց՝ բարձր կուլտուրա:
- հասարակության մտավոր ու հոգեկան կյանքի պահանջմունքներին ծառայող բնագավառների և դրանց մեջ ունեցած նվաճումների ամբողջությունը, արվեստի և գրականության բոլոր ճյուղերի ամբողջությունը, մշակույթ ◆ Կուլտուրայի մինիստրություն։
- այդ նվաճումների մակարդակը և բովանդակությունը որևէ ժողովրդի կամ դասակարգի մոտ, մշակույթ ◆ Հին հայկական կուլտուրա:
- արվեստի և գրականության ճյուղերի ամբողջությունը, մշակույթ
- տնտեսական կամ մտավոր գործունեության զարգացման աստիճանը ◆ Հողագործական՝ երաժշտական կուլտուրա:
- ժողովրդի լուսավորական-կրթական զարգացումը և դրա աստիճանը ◆ Բարձրացնել ժողովրդի կուլտուրան:
- հոգեկան ու մտավոր գործունեության՝ հետաքրքրությունների՝ ունակության և այլն մակարդակը բնորոշող հատկանիշների ամբողջությունը ◆ Լեզվի՝ գրքի կուլտուրա:
- (գյուղտնտ․) մշակություն, մշակում, բուծում
- (գյուղտնտ․) այս կամ այն բույսը կամ բույսերը որպես մշակության առարկա, մշակվող բույս ◆ Հացահատիկային կուլտուրաներ:
- որևէ կարգի գործունեության՝ զբաղմունքի համար գործնական գիտելիքների և ունակությունների ամբողջությունը, ինչպես և դրա մակարդակը ◆ Խոսելու՝ կարդալու՝ երգելու՝ պարապելու կուլտուրա:
- հասարակական վարվելակերպի նորմաների ամբողջություն, քաղաքավարություն ◆ Մարդկանց հետ վարվելու կուլտուրա չունի։
- (մանրէաբ․) սնուցիչ միջավայրում մանրէների լաբորատորային աճեցում
Հոմանիշներ խմբագրել
- մշակույթ, մշակություն
- տե՛ս մշակություն, մշակում
- բարեկրթություն, նրբակրթություն
- առաջադիմություն, լուսավորություն
- բարեկրթություն, նրբակրթություն, նրբավարություն, նրբաբարոյություն, քաղաքակրթություն
- տե՛ս սիրալիրություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սիլվա Պապիկյան, Թատերագիտական և կինեմատոգրաֆիական տերմինների համառոտ բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ հրատարակչություն», 2015 — 128 էջ։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։