կուղթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kuʁtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կուղթ
վանկեր՝ կուղթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *gōl-th-՝ *gel- «գնդ(վ)ել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն jatháram «փոր, ընդերք», jartú «արգանդ», գոթերեն kilpei «արգանդ»։
Գոյական
- (հնց․) կուպր կամ ձյութ հալելու մետաղյա աման
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։