կունձի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kunˈd͡zi]
վանկեր՝ կուն•ձի
- Թբիլիսի՝ կողճ ◆ Ինձ ղասաբի կունձիի նման ձիու վրա դրին, տարան։ (Խաթաբալա)
- Թբիլիսի՝ (փխբ․) ծանրաշարժ, կոճղի նման անդյուրաշարժ ◆ Ինչրի էն կունձոն ժաժ գուքա, իմն ինձ կու հասնի։ (Գարեգին Սևունց)
- Գանձակ՝ ընկույզի կեղևի սուր ծայրը
- Տրապիզոն՝ թելերը վրայից հանած կանեփի մերկ ցողուն
Արտահայտություններ խմբագրել
- Կունձին վի կալ տերը տու, ավելի համա փարա տու, Թբիլիսի՝ (ասացվածք), Մեծ բանը տիրոջը տուր, և փոքր բանի համար էլ հոգա (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։