կունք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kuŋkʰ]
վանկեր՝ կունք
- Շիրակ, Վան՝ կարճատև թեթև քուն
Արտահայտություններ
խմբագրել- կունք կամ կնքին առնել
- կունք քաշել, շատ կարճ քնել, հանգստանալ ◆ Գեղացին գլուխ կդնե օր փշրում քնի։ ◆ Կունքը մը կառնե թե չէ, գելնա տեսնա եզներ չկան։ Հժհք ◆ Գլպիկս դրի կնքիկ մը առի։ Սվր
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։