կուշկուռ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kuʃˈkur]
վանկեր՝ կուշ•կուռ
- Էվերիկ՝ անասունի աղբ` թրիք
- աթար, փթիր (իբրև վառելիք)
- աթարի դեզ ◆ Գիշերով կուշկուռումներաց տակ սողեսող գնաց զենք բերեց։ Գուրգեն Մահարի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։