կուչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kut͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կուչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (մրմն․) մարմնի ծալված դիրքն է, որտեղ ծալված ոտքերը ձգված են դեպի ուսերը, արմունկները սեղմված են իրանին, դաստակներով սրունքներից բռնած
- (մրմն․) գործածվում է միայն հարադրությունների մեջ՝ «սեղմում, կծկում»
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- կուչ ածել, կուչ բերել
- խոնարհեցնել, ընկճել
- կծկել, սեղմել ◆ Վերջին դպրոցական աշակերտը գիտե, որ ջերմությունը փափկացնում է և ընդարձակում է մարմինները, իսկ ցրտությունը խտացնում է և կուչ է բերում նրանց: (Րաֆֆի) ◆ Ասաց նա ոտները կուչ ածելով: (Նար-Դոս)
- կկոցել (աչքերը) ◆ Հայրապետն, աչքերը կուչ բերելով, նայեց Գյուլնազին: (Շիրվանզադե)
- կուչ գալ
- կծկվել ◆ Իրիկունը Գիքորը կուչ էր եկել խոհանոցում: Հովհաննես Թումանյան ◆ Երբ բռնում էի նրան` քնքուշ մարմինը կուչ էր գալիս գրկիս մեջ: (Ավետիք Իսահակյան)
- սեղմվել, իրար մոտենալ ◆ Աջ աչքը փոքրացել, կուչ էր եկել: (Նար-Դոս)
- ծալ-ծալ լինել, կնճռվել
- կուչ-կուչ անել
- կծկվել, սեղմվել ◆ Դե հետախուզությունն ու որսորդությունը մի բան է, կուչ-կուչ անելով սատնի պես գնա՜, գլխին բամփի՜, կռնակիդ դի՜ր բե՜ր: (Վախթանգ Անանյան)
- կուչ տալ
- տե՜ս կուչ բերել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։