Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կուռ•ջի•վան 

  1. Բալու՝ փորված փայտ կամ քար՝ ամրացված կտորի եզրին, որտեղից անձրևաջուրը ներքին է թափվում, ջրհորդան

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։