կուտալ
Հայերեն բարբառային բառ
կուտալ 1 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [kuˈtɑl]
վանկեր՝ կու•տալ
- Սասուն՝ շան նման հաչել
Արտահայտություններ խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
կուտալ 2 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [kuˈtɑl]
վանկեր՝ կու•տալ
- Թբիլիսի՝ շերեփանման աման, ջրփող, որի մեջ է լցվում գետից ջուր բարձրացնող անիվը՝ այգին ջրելու համար ◆ Մելքոնը ջրի աիվից կտրում է մի կուտալ և ջրով լիքը տանում է դեպի Նատոն։ (Գարեգին Սևունց)
- Համշեն՝ թիակաձև փայտ՝ կերակուր խառնելու համար
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։