կուրկուփ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kuɾˈkupʰ]
վանկեր՝ կուր•կուփ
- պապանձված, լուռ, անխոս
Արտահայտություններ խմբագրել
- Կուրկուփ գալ
- պապանձվել, լռել ◆ Լոխ սուս ըն անըմ, կուրկուփ կյամ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
- Ղարաբաղ՝ ախորժակը փակվել
- պապանձվել, լռել ◆ Լոխ սուս ըն անըմ, կուրկուփ կյամ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։