կպոց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kpɔt͡sʰ]
վանկեր՝ կ(ը)•պոց
- Վան՝ կերակուրի տակի այրած և ամանի կպած մասը
- որևէ բանի կտորներ իրար միացրած` կպցրած
- (փխբ․) ուրիշի օձիքից պոկ եկող, մեկին երկար զբաղեցնող (անձ)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։