Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)•ռիկ 

  1. Մոկս՝ ագռավ ◆ Որ Աստվա կռկան ծեն լսի, վարտովըրին ձյուն կտնի։ ԱՏՍ ◆ Բլբուլ ուր դարդ կուլա, կռեկ ղառ ղառ կանի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
  2. Պապեն՝ խիստ նիհար՝ կմախքացած անձ
  3. Վան՝ ձիթհանքի գերանի մաս

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. կռկան ծակ Վան՝ - ձիթհան գործիք
  2. կոր կռիկ (փխբ․) - շարունակ լացող, սգավոր (անձ)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։