Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կը•ռիչ 

կռիչ1 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. (տեխ․) շոգեմուրճի հարվածող՝ կռող մասը

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

կռիչ2 խմբագրել

  1. Բասեն՝ կտրիճ, քաջ, խիզախ ◆ Շատ էլ կռիչ ու սրտոտ էր։ (Ձեռագիր)