կռուփ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [krupʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կռուփ

վանկեր՝ կ(ը)•ռուփ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *g(ē)ruph-՝ *ger- «պտտել, ոլորել» արմատից. հմմտ. (*-p աճականով) հունարեն γρυπος՝ «ուռուցիկ, արծվաքիթ», γρυποω՝ «ծռել», (*-b աճականով) շոտլ.-գաել. groban «բլրի գլուխ կամ ծայր»։

Գոյական

1. բռունցք

Հոմանիշներ

1. տե՛ս բռունցք

Արտահայտություններ

1. կռուփ տալ
2. բռունցքով հարվածել
3. բռնցքահարել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։