Հայերեն

վանկեր՝ կըռ•վա•ոս•կոր 

Բառակազմություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (նորբ․) ոսկոր, որի համար շները կռվում են ◆ Նրան խեղճացրեց ավելի համարձակը, սրան էլ՝ ավելի ուժեղը ու յուրահաուկ փոխանցավազքի մասնակիցները փողոցի շրջադարձին կռվաոսկորով կորան աչքիցս։ (Ա. Բաբայան) Երեկոյան Երևան

Աղբյուրներ

խմբագրել