Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կ(ը)ս•կ(ը)•ծա•չոր

Ստուգաբանություն

կսկիծից չորացած՝ հալումաշ եղած, շատ տառապած ◆ Կսկծաչոր մայրը վախենալուց ցածրացնում էր ձայնը և սգում։ (Ղազարոս Աղայան)

կսկծաչոր անել - շատ վիշտ պատճառել, մահվան պատճառ դառնալ ◆ Տղեն հորը կսկծաչոր արեց: Սահակ Ամատունի
կսկծաչոր լինել - շատ ծանր վշտերից հյուծվել, քայքայվել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։