Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կտիտ

վանկեր՝ կ(ը)•տիտ

կտիտ1 խմբագրել

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *gudo- (*geu «ծռել, թեքել» արմատից՝ *-d աճականով). հմմտ. միջին գերմաներեն kötel «կտիտ»։

Բաղադրյալ բառեր
կտտոր կտտորենի կտտենի կտտորել կտտահոտ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ овечий (ru) ‎(ovečij), козлиный помёт (ru) ‎(kozlinyj pomjót) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Կրկնավոր կազմություն՝ *կէտ- կամ *կուտ- արմատից, որոնցից առաջինը հազիվ թե կապ ունենա կէտ «կետ» արմատի հետ։

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։