կտրտուկք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ktɾtukkʰ]
վանկեր՝ կ(ը)•տ(ը)ր•տուկք
- Պոլիս, Նիկոմեդիա, Ալաշկերտ, Սասուն, Քղի՝ կտոր-կտոր եղած, պատառոտված, հնացած (շոր, կոշիկ և այլն)
- Պոլիս, Սեբաստիա՝ (փխբ․) մորմոքող, վիշտ պատճառող, սրտառուչ ◆ Ինչ սիրտ կտրտուկ կընե։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Պոլիս՝ տկարություն, թուլություն, հոգնություն, ուժաթափ լինել
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։