կրակեհան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɾɑkɛˈhɑn]
վանկեր՝ կ(ը)•րա•կե•հան
Բառակազմություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) թոնրից կրակ հանելու մետաղյա ձող ◆ Աներևույթ մի ուժ կաթնաշղարշավուն թոնրից հանում էր արև-կրակեհանը, որից պոկված հրաշեկ մի ճառագայթափունջ փլվում էր իմաստասերի ոտքերի տակ։ Հայկ Խաչատրյան
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։