(խսկց․) անտանելի շոգ անել ◆ Նա հուլիսի կրակ թափող շոգերին․․ երբեմնապես դուրս է գալիս յուր նազիր-վեզիրներով։ (Պերճ Պռոշյան)◆ - Օ՝հ, ի՛նչ շոգ է․․․ - Կրակ է թափվում երկնքից։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Արևը կրակ է թափվում վերից։ Հովհաննես Թումանյան◆ Նո՛ւյն մտահոգությունը նաև ամառը, երբ արևը կրակ թափեր վերեն, ազոխները վառեր ու ածուխ դարձներ։ Վահե Հայկ◆ Տասնըվեց տարի առաջ էր, Օգոստոսի կրակ մաղող օրերեն մեկտ։ Վահրամ Մավյան◆ Էն շոգ ժամանակին․․․մարդի գլխին կրակ ա վեր թափում։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Հուր է թափում արեգակը, Շո՜գ է, շո՜գ է քաղաքում։ Ստեփան Մալխասյանց◆ Կարծես հուր է մաղում, արևն է դաղում։ Հավասի◆ - Արևը տաք է, կրակ կը թափի։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Կրակ էր թափվում երկնքից Արարատյան դաշտի և Էջմիածնի վրա։ Շոգ էր ու տոթակեզ ամառ։ Գուրգեն Մահարիհամեմատության համար՝◆ - Իսկ ինչ-որ մի տեղ երկնքից կրակ ու երկաթ է թափվում, անխնա այլանդակում ու ավերակների վերածում հրաշագեղ հեքիաթը։ Զորայր Խալափյան
(խսկց․) Բարկություն զեղել ◆ Ռուսական հյուպատոսը կրակ էր թափած այս բարբարոսության առիթով։ Օչ ◆ Իր կրակ թափող համառ հայացքով, իր ամբողջ էությամբ մարմնացած հետաքրքրություն էր դարձած։ Ն-Դ ◆ - Էկա՞ր, ինչի՞ ուշացար, կրակ է վեր ածում ախչիկպարունը։ Գաբրիել Սունդուկյան
աղետ բերել ◆ - Այդ քո՛ ամուսինն է, որ կրակ է թափվում քաղաքի վրա։ (Րաֆֆի)
