կրկիտ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կըր•կիտ
- Արարատյան՝ ամուր, պինդ։ ◆ Աղջկեքը իրար շհանց էին տալի ազապներին, թե ո՞րն ա լավ թվանքը կրկիտ բռնում։ (Պերճ Պռոշյան)
- Արարատյան, Կարին, Խոտուրջուր՝ միջուկը միջից դժվար դուրս եկող կամ կեղևը դժվարությամբ բաժանվող։ ◆ Կրկիտ ընկույզ։ ◆ Կրկիտ լոբի։
- Շիրակ, Ախլքալաք՝ (փխբ․) ժլատ, կծծի։ ◆ Կնկիտ կնիկ։ (Ջավախեցի)
- Շիրակ՝ անգութ, անխիղճ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։