կրկնորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɾknɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կ(ը)րկ•նորդ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- մեկին արտաքնապես կամ ներքուստ (բնավորությամբ, հոգեկան ու մտավոր կարողություններով ևն) շատ նման մարդ
- երկու իրար շատ նման կամ նույնական բաներից յուրաքանչյուրը, երկնմանակ։
- (անհնձն․) եկվորյակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- կրկնակ, երկնմանակ
- տե'ս կրկնաբանություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։