կցվանք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kt͡sʰvɑŋkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կցուանք

վանկեր՝ կ(ը)ց•վանք 

Գոյական

1. երկու ծայրերի, մասերի միացման, իրար կպչելու տեղը
2. որևէ բանի իրար մոտեցրած ծայրերի, մասերի կցում, միացում
3. տե՛ս գետակից

Հոմանիշներ

1. տե՛ս կցվատեղ
2. գետակից

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
կցվանքատեղ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։